به نقل از «ایسنا»

تاریخ شفاهی دفاع مقدس؛ الزامات و نیازها

تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۴۳۶۴۱

ایسنا/خراسان جنوبی نویسنده کتاب با موضوع دفاع مقدس گفت: توجه به قلم و آنچه رقم می‌زند به‌ویژه در حوزه معارفی و ادبیات پایداری اکنون آن چنان که باید دیده نمی‌شود؛ توجه و در مرکز قرار دادن این نوع نشر باید هدف اصلی در انتشارات و حفظ و نشر آثار باشد. 

غلامحسین باغانی، نویسنده و مؤلف کتاب "دولت سری" که خود نیز یکی از رزمندگان است، در گفت‌وگو با ایسنا در مورد انگیزه خود برای نوشتن این کتاب، گفت: اسارت با بدترین شکنجه‌ها و دوری از خاک وطن حس بدی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: براین اساس و باتوجه به تعداد بالای آزادگان استان، مصاحبه‌هایی با آزادگان انجام داده و این مصاحبه‌ها را که بسیار نیز طولانی و حدود ۸۰۰ صفحه بود، جمع‌آوری کرده و به شکل داستانی روایی از دوران اسارت بیان کنم. 

این نویسنده بیان کرد: کتاب "دولت سری" برگرفته از خاطرات جمعی از اسرای ایرانی در اردوگاه‌های مخوف موصل ۲ است. تمام شکنجه‌ها در این کتاب بیان و یادآوری شده است.

باغانی با بیان اینکه اسرا با مقاومت و همفکری لحظه‌ای در مقابل امیال نفسانی دشمن سر تسلیم فرود نیاوردند، افزود: این کتاب در واقع داستان صبر و آزادگی افرادی گمنام است.

وی اظهار کرد: این افراد که هرگونه اجتماع و عمل عبادی ممنوع بود نماز جماعت برپا می‌کردند؛ با لقمه نانی خشک و جرعه آب در  سحرگاه روزه می‌گرفتند؛ دعاهایشان را مخفیانه زیر پتو می‌خواندند و ایثارگرانه به مجروحین که در تب می‌سوختند کمک می‌رساندند. 

این نویسنده با بیان اینکه زندگی در عصر حاضر نباید ما را از سختی‌های گذشته غافل کند، تصریح کرد: مکتوب کردن تاریخ شفاهی برای لمس آنچه رخ داده توسط افرادی که در آن دوران نبوده و طعم آن روزها را نچشیده‌اند، بسیار سخت و نفس‌گیر است. 

وی افزود: معجزه قلم و نوشتار به حدی است که این روزها را برای افراد قابل درک و ملموس کرده و توجه به ارزش‌ها را دوچندان می‌کند، اما باید دانست چگونه از قلم استفاده کرد. 

نویسنده و مؤلف کتاب "دولت سری" بیان کرد: توجه به قلم و آنچه رقم می‌زند به‌ویژه در حوزه معارفی و ادبیات پایداری اکنون آن چنان که باید دیده نمی‌شود؛ توجه و در مرکز قرار دادن این نوع نشر باید هدف اصلی در انتشارات و حفظ و نشر آثار باشد. 

باغانی تصریح کرد: وقتی از خاطرات آزادگان سخن می‌گویی یا می‌خواهی روزهایی را به تصویر بکشی که اکنون دیگر درکش بسیار مشکل است، باید آن چنان از نظر قدرت ذهنی فعال باشی تا بتوانی با جزئیات به ذکر حقایق بپردازی و از طرفی صداقت در بیان را از یاد نبری. 

حمایت از ماندگاری ادبیات پایداری 

وی با بیان اینکه نادیده گرفتن برخی موارد مهم و یا توجه بیجا به مواردی که نباید، از آفات یک مؤلف است که خود باید آن را مدیریت کند، بیان کرد: زندگی در عصر حاضر نباید ما را از آنچه بوده‌ایم، دور کند و این دقیقاً همان رکنی است که برای دیده شدن روزهای سخت مبارزه و پایداری مردان ایران زمین بدان نیاز داریم. 

این مؤلف گفت: بیان واقعیات، دوری از حرف‌های دشمنان، دوری از ذهنیت‌سازی‌های منفی و کنار گذاشتن عقاید شخصی در  بررسی روایت‌های مهم و اثرگذار مهم‌ترین امری است که یک مؤلف به آن نیاز دارد؛ در واقع نباید مشکلات حاضر حوزه چاپ و نشر بر روی ذهن مؤلف اثر گذارد؛ در حالی که سخت است اما باید تمام تلاشت را انجام دهی که این اثرگذاری حداقل باشد. 

وی تصریح کرد: گرانی کاغذ و گاهی عدم حمایت‌ها دل را به درد آورده و مانع از اثرگذاری مهم و حتی ادامه فعالیت نویسندگان می‌شود و چه سخت است این کنار گذاشتن کار برای مشکلات. بنابراین از مسئولان انتظار حمایت داریم.
انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی ادبیات پایداری دفاع مقدس استانی اجتماعی استانی شهرستانها بازگشایی مدارس استانی اقتصادی استانی ورزشی استانی فرهنگی و هنری استانی علمی و آموزشی هفته دفاع مقدس استانی اجتماعی استانی شهرستانها بازگشایی مدارس استانی اقتصادی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۴۳۶۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره پل استر، نویسنده شهیر آمریکایی/ تراژدی پست مدرن

به گزارش قدس آنلاین، پل استر یکی از نویسندگان محبوب جهان بود و آثار او به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شد. نویسنده‌ای که بسیاری او را با شاهکارش «سه‌گانه نیویورک» (شهر شیشه‌ای، ارواح و اتاق دربسته) می‌شناسند و من با رمان‌های دلچسب «تیمبوکتو»، «سانست پارک» و «موسیقی شانس». 
پل استر مثل بسیاری از نویسندگان آمریکایی علاقه‌مندان زیادی در ایران دارد، به طوری‌که ناشرانی مانند نشر افق و چشمه، کتاب‌های او را با رعایت قانون کپی‌رایت و فاصله کمی از انتشار جهانی، در ایران ترجمه می‌کردند و به چاپ می‌رساندند. 
او نخستین کتابش را در سن ۳۵سالگی و در سال ۱۹۸۲ نوشت؛ یک زندگی‌نامه اما با روایت داستانی به نام «اختراع انزوا». دو سال بعد، سه‌گانه نیویورک را نوشت که سبب شد نام پل استر در محافل ادبی انگلیسی‌زبان مطرح شود. پس از انتشار این سه‌گانه، منتقدان و کتابخوان‌ها آثارش را با جدیت بیشتری دنبال کردند. 
سه‌گانه نیویورک، مشهورترین اثر پل استر، از سه رمان به هم پیوسته تشکیل شده است: شهر شیشه‌ای، ارواح و اتاق دربسته؛ داستان‌هایی به‌یاد ماندنی و اسرارآمیز که به شکلی نفسگیر، خواننده را درگیر اتفاقات خود می‌کنند. سه رمان کوتاه معمایی، فلسفی و کارآگاهی که شخصیت هر داستان در شهر نیویورک دچار ماجراهای عجیب و غریبی می‌شوند؛ اتفاق‌هایی که سرانجام آن جنون، سرگشتگی و بحران هویت است. این کتاب‌ها جسورانه نوشته شده و سرشار از پیچیدگی‌های انسانی و عاطفی هستند. 

جهان خاص «پل استر»
در ابتدا برچسب ژانر کارآگاهی را بر آثار استر گذاشتند اما با انتشار آثار دیگرش مشخص شد او نویسنده‌ای است که جهانی مخصوص به خود دارد؛ جهانی که مهم‌ترین مؤلفه‌های آن پرداختن به بحران هویت، فقر، مفهوم انزوا، شکستن فضا و زمان و تأکید او بر پدیده شانس است. 
قهرمان‌های کتاب‌های استر اغلب خود را گرفتار داستان سرنوشت یا نقشه‌های دیگری می‌یابند؛ چیزی فراتر از توان و تصورشان، چیزی که آن‌ها را به این پرسش می‌رساند که 
«من کیستم؟» (این ویژگی در اثر «موسیقی شانس» بسیار مشهود است) او در همه این سال‌ها در آثارش قهرمانی خلق کرده که هر کدامشان می‌تواند آینه‌ای مقابل مخاطب بگذارد و مخاطب با خواندن داستان شخصیت‌ها به کشف خود دست پیدا کند. 
اما یکی ازآثار دلچسب پل استر، رمان «تیمبوکتو»ی او است. یک داستان تمثیلی مدرن که می‌خواهد با بیان ساده، از معانی ژرف صحبت کند. 
قهرمان داستان «تیمبوکتو» سگی به نام آقای بونز است که همراه و همدم همیشگی مردی بی‌خانمان از بروکلین به نام ویلی جی.کریسمس می‌شود. ویلی از نظر جسمانی وضعیت خوبی ندارد و همزمان با وخیم‌تر شدن حالش، به همراه آقای بونز به سوی بالتیمور راه می‌افتد. داستان سفر آن‌ها توسط آقای بونز روایت می‌شود. پل استر با قرار دادن سگ به عنوان یک شخصیت داستانی، موفق شده یکی از غنی‌ترین و هیجان‌انگیزترین داستان‌ها در ادبیات آمریکا را خلق کند. این کتاب از نگاه حیوانات، دنیای انسان‌ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهد. 

نوشتن از جزئی‌ترین خاطرات
پل استر که در سال ۲۰۱۷ نامزد جایزه معتبر بوکر شد جزو نویسندگانی بود که ید طولانی در نوشتن آثار زندگی‌نامه‌ای داشت. او در آثاری مانند «اختراع انزوا»، «بخور و نمیر» و «خاطرات زمستان» با دقت و ریزبینی به بررسی جزئی‌ترین خاطرات خودش دست زده است؛ از سرمای کف اتاق در ۶سالگی گرفته تا تجربه گرسنگی و فقر تا علاقه دیوانه‌وارش به بیسبال و موسیقی. 
آقای نویسنده علاوه بر ورزش و موسیقی با دنیای سینما هم بیگانه نبود. 
او خالق بیش از ۳۰اثر بود که از این میان چندین عنوان به فیلم تبدیل شده‌اند که «موسیقی شانس» از آن جمله است.
استر خودش فیلم‌نامه‌هایی نوشت که با فیلم‌نامه «دود» (۱۹۹۵) با بازی هاروی کایتل، ویلیام هرت و جیانکارلو اسپوزیتو آغاز شد. سپس همراه وانگ به‌طور مشترک دنباله‌ای به نام «آبی در چهره» را کارگردانی کرد. 
سال ۱۹۹۸، آستر همراه کایتل، سوروینو و ریچارد ادسون فیلم‌نامه «لولو روی پل» را نوشت و کارگردانی کرد. او سال ۲۰۰۷ در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی دیوید تیولیس، ایرنه جاکوب و مایکل ایمپریولی بار دیگر همین وظیفه را انجام داد. 
استر در مورد ورودش به دنیای فیلم‌سازی گفته بود: «من بیشتر یک نویسنده‌ام. نویسندگی کار من است. فیلم‌سازی برای من یک راه دیگر برای قصه‌گویی است». 
پس از کتاب «مردم حمام خون» آخرین کتاب پل آستر که با عنوان «باوم‌گارتنر» منتشر ‌شده، به پروفسوری می‌پردازد که با خاطره تلخ مرگ همسرش مبارزه می‌کند. استر در زمان نوشتن این رمان با بیماری‌اش دست و پنجه نرم می‌کرد و هنگام نوشتن رمان در مصاحبه‌هایش تأکید کرده بود این رمان شاید آخرین اثرش باشد. او گفته بود: «احساس می‌کنم وضعیت سلامتی‌ام آن‌قدر مخاطره‌آمیز است که بگویم شاید این آخرین چیزی باشد که می‌نویسم و اگر این پایان باشد پس با این مهربانی انسانی که به عنوان نویسنده در محافل صمیمی دوستانم احاطه‌ام کرده، باید بگویم ارزشش را داشت».

خدیجه زمانیان یزدی